10 metrede değişir her şey
Geçen Eylül’de Danimarka ile oynadığımız hazırlık maçında Fatih Terim, Dünya Kupası’ndan dalga dalga yayılan 5’li savunma akımına kapılarak Mehmet Topal’ı iki stoper Ömer Toprak ile Ersan’ın arasına gömmüştü. Bunun faturasını İzlanda ile oynanan grup maçında ağır ödedi. Bilgisayar oyununda bir ön liberonun reytingi 90 ise stopere koyduğunuzda 75’e düşer. Topal da böyle bir orta saha. Vitor Pereira da yerli 6 numarasını Rize’de koca ilk yarı boyunca stoperlerin arasından çıkarmadı. Bu sistem bekleriniz Caner ve Gönül olduğunda görece iş yapabilir. Fakat ilk 45 dakika bittiğinde sağda derin bir kulvar bulmasına rağmen Şener’in sadece 5 pas yapması, topu öne taşıması için tüm yükü Josef’in sırtına bindirdi. Kimse oynamadı, sanırım yeni Fenerbahçe’yi 3-0 kaybettiği Shakhtar maçı da dahil hiç bu kadar etkisiz görmemiştik. Devre arasına girilirken Rize’nin 10 şutuna karşılık Fenerbahçe’nin sadece 3 şut atması rakip kaleye gidemeyişin en net delili olsa gerek.
Doğru oyun 4-2-3-1
Pereira’nın iki 6 numarasını aynı anda kullanma tercihi Fenerbahçe’nin elindeki potansiyeli hunharca heba etmesine yol açtı. Fernandao-Alper değişikliği ve Topal’ın 10 metre öne kayması Fenerbahçe’yi başka bir takıma dönüştürdü. Klas golü dışında etkinliği tartışmaya çok açık olan Van Persie yanında Fernandao ya da Sow ile oynamaktan çok mutlu görünmüyor. Sanırım Pereira’yla bu konuda defalarca konuşmuş olmalı. Zira Arsenal’de gol kralı olduğunda 4-2-3-1’in santrforuydu ve sağında Walcott, solunda Gervinho gibi servisçileri vardı. Nitekim United’ta kral olurken de aynı sistemi Nani, Kagawa, Valencia ve arkasında Rooney ile icra ediyordu. Fenerbahçe için doğru oyun, Van Persie form tutana kadar Fernandao’nun santrfor oynadığı 4-2-3-1. Öncelikle Pereira’nın çifte 6 numaradan vazgeçmesi gerekir. Topal bu kadar formsuzken Josef’in yanında Ozan çok mantıklı bir tercih olur. Tabii Fernandao’nun arkasındaki üçlünün Nani-Diego-Volkan Şen olması şartıyla.
SERKAN AKCAN- FANATİK
