Spor basınının usta ismi Erdoğan Arıpınar, günümüz kulüp başkanlarına yöneticiliğin nasıl yapılması gerektiği yönünde yol gösteren bir yazı kaleme aldı:
Türk Spor Kitaplığının önemli Bir Eksiği Var
Ülkemizde toplumun en fazla izleme oranı olan futbolda Süper Lig başladı. Başlaması ile birlikte her maç sonunda, evvela kaybeden kulübün başkanları sonra da az da olsa kazananlar, hakemlere, Futbol Federasyonu’na veryansın edip, fair play’e sığmaz sözlerle adeta saldırıyorlar. “Peki, bunu nasıl önleriz? Bu konuda spor basınına düşen bir görev var mı?” diye düşündüm.
Eli kalem tutanlara bir önerim var. İlk olarak 3 büyük kulübümüz Fenerbahçe, Galatasaray ve Beşiktaş’ın tarihteki örnek başkanlarını incelesinler ve özelikle futbolda profesyonelliğin kabul edildiği 1960’den bu yana göreve gelen başkanların maç sonlarındaki, transfer olaylarındaki davranış ve değerlendirmelerini toplasınlar. Örnek olarak Fenerbahçe’den Şükrü Saraçoğlu, Zeki Rıza Sporel, İsmet Uluğ, Faruk Ilgaz; Galatasaray’dan Suphi Batur, Yusuf Ziya Öniş, Refik Selimoğlu, Ulvi Yenal; Beşiktaş’tan Abdullah Ziya Kozanoğlu, Hakkı Yeten, Süleyman Seba, Şekip Okçuoğlu’nun olaylar karşısında davranış ve beyanatlarını kapsayan kitaba da, “Bir Spor Kulübüne Başkan Olmak’’ adını versinler. Böylece spor kulüplerine başkan olacaklara bir el kitabı hayata geçirilsin.
Bu arada bir anımı da örnek olarak vermek isterim. 1960’larda idi. Cumhuriyet gazetesinde çalışıyordum. Galatasaray kulübünün eski binasında başkan Suphi Batur’un yanında oturuyordum. O sırada voleybol şubesinin bir sorumlusu heyecanla geldi ve başkana, “Fenerbahçe’nin en iyi oyuncusunu alıyoruz” dedi. Başkan Batur şöyle bir baktı, “Bundan İsmet’in haberi var mı?” diye sordu. Bu ismet Fenerbahçe’nin Başkanı ünlü Yavuz İsmet Uluğ idi. Santral memuresine “Bana İsmet Bey’i bağlayın” dedi. Konuşma şöyle devam etti:
“İsmet merhaba, bizimkiler sizden bir voleybolcu alıyorlarmış, senin iznin var mı?”
Karşıdan İsmet Uluğ “alsınlar” dedi. Selamlaştılar.
Bu olay “Büyük kulüplere nasıl başkan olunur?” sorusunun cevabıdır bence. Her ikisini saygı ve rahmetle anıyorum.
